Fragmentos de un diario

Capitulo 2: Fragmentos de un diario

​3 april

​Io la ha incontrate le prime vice al Café de Flore, inter fumo de cigarrettas e ruito de tassas de porcellana. Illa studiava historia de arte, e su oculos habeva color de bibliothecas antique. Al prime momento, io non pensava al amor, sed solmente ad dialogo. Tamen, alIcun dialogos son como fortissime vino: un sol gutta, e subito le mente vacilla e cade in total ebriessa.

5 april

Le pluvia habeva cadite dum le integre nocte, e Paris se eveliava molliate, lavate, como un manuscripto ancora humide per tinta. Nos incontrava nos de novo, non per chance, sed per un accordo quasi silente.

Nos camminava insimul per le Boul’Mich, inter librerias plen de ancian volumines e odor de papiro. Illa parlava de su professor, re le manieras que arte pote esser un confession mascate, e io la ascoltava con un ardor que me surprendeva. Io non voleva interrumper, como si su voce esseva non solmente un discurso, sed musica que io expectava deman e post-deman.

Subito, illa se arrestava ante un vitrina, ubi un edition antique de Les Fleurs du mal (Le Flores de lo mal) esseva exponite. Su mano toccava le vitro, delicatemente, quasi pro liberar le libro. Io pensava que esseva mi proprie corde que illa habeva toccate.

Nos non habeva besonio plus quam isto: un libro detra un vitrina, un vico humide, duo silentios que se comprendeva. E io sapeva: certe jornos son assi, e suffice pro cambiar un vita.

7 aprilis

Le celo esseva integremente blau, e le sol cadeva sur le terrassas como un vino auree. Io la attendeva in le Jardin del Luxemburg. Illa se vestiva con un roba simple, quasi ingenue, sed le reguardos del parco se tornava verso illa.

Nos nos assideva sur banco, proxime al bassino ubi de naves de ligno navigava con lente corage. Nostre conversation flueva sin pausa, sed io sentiva que nostre silentios exprimeva plus.

Timidemente, io prendeva le risco poner mi mano sur le sue. Illa non se retraheva; al contrario, su digitos serrava mi palma, forte, quasi possessive. In illo, io perlegeva plus quam centenas de libros: un promissa e un recognition 

9 april

Nos promenava sur le Pont Neuf (Novelle Ponte). Un borrasca jectava su capillos contra mi facie, e io tunc me exclamava que nihil in le vita es plus philosophic quam un capillo feminin apportate per le vento. Illa rideva re mi observation, ma postea illa lo notava in su carnet. Illa lo sape ben: nihil es plus seriose quam un joco.